(Uit de groepschannelling van 28 juli 2004)

Is een déjà-vu iets wat we werkelijk al doorgemaakt hebben of is het een intuïtief aanvoelen van wat er zou kunnen komen, en wat doen we eigenlijk in onze dromen? Sommige dromen zijn zo reëel dat ik het gevoel heb dat ik twee dingen tegelijk beleef: het slapen in mijn bed én de droomsituatie. Ik zou graag duidelijkheid krijgen over wat ik zie.

Deze vraag huist in velen van u en de vraag op zichzelf is onbegrijpelijk. Als u wil weten wat u ziet, kijk dan, en dan zal u zien wat u ziet, en dan zal u weten wat u ziet. Maar wat u ziet is in feite, door het feit dat de vijf lichamen geen controle kunnen uitoefenen, weinig of geen althans, uw eigen multidimensionaliteit.

Op een bepaald vlak, op een bepaald punt van evolutie in bewustzijn gebeurt dit bij iedereen. De mens die IN de nachtelijke beleving zijn eigen multidimensionaliteit gewaarwordt en overal tegelijkertijd aanwezig is. Dat is een manifestatie van u aller alomtegenwoordige IK BEN. Niet meer of niet minder. Dit bewijst dat het IK BEN niet buiten de mens ligt. De mens IS het IK BEN. IK BEN alomtegenwoordig. Ook in het doen, in het beleven. Niet alleen in aanwezigheid. Ook in het voelen. Het voelen wordt op dat ogenblik multidimensionaal.

En déjà-vu? Wat déjà-vu genoemd wordt is de multidimensionale , alomtegenwoordige beleving van verleden, heden en toekomst in één gebald punt.

Het is dus ook hier alweer niet of/of maar en, en, en, …

En u bent hier én u bent ginder; én u slaapt én u waakt; én u leert af én u leert bij; én u ziet én u hoort. Verscheidene dingen tegelijkertijd. Déjà-vu moet dus niet altijd beleefd zijn, déjà-vu kan ook komen vanuit het collectief bewustzijn, het collectief onderbewustzijn.

En wat in het verleden lag ligt ook in de toekomst en wat in de toekomst ligt, vermits alles multidimensioneel is, lag ook al in het verleden, maar daarom niet als expliciete gebeurtenis. Daarvoor zou het nodig zijn dat men de theorieën en de technieken van tijd/ruimte zou gaan bestuderen of dat men dingen zou gaan bestuderen zoals atoomkunde, of dingen zou gaan bestuderen gedurende vele decaden, die het Licht aangaan.

Déjà-vu kan ook – én, én dus – tegelijkertijd een hermanifestatie zijn van een cross-over, a cross-point van wat de ziel op een hoger niveau nog moet leren. Daarvoor trekt zij oude gebeurde energieën aan om er op dat draaipunt komaf mee te maken en op een hoger punt te starten, om het essentiële energetische uit de ervaringen te pakken, uit de ervaringsvelden van vele, vele levens en die op een hoger punt voor te zetten naar wat u toekomst noemt.

Maar verleden, heden en toekomst zitten alleen maar in elk Hier-en-Nu. En één van de effecten daarvan wordt door u allen déjà-vu genoemd. Het is dus niet en, en, maar het is en, en , en, en, en, en, en, …

Het is dus zeker niet of/of. Want bij bewustwording gaan veel meer zintuigen open dan de zintuigen die de mens zijn gewone zintuigen noemt of zelfs zijn zesde zintuig. De mens heeft veel meer dan zes zintuigen. Alle paranormalen, alle paranormale energiestructuren zijn doorgangspoorten naar veel meer zintuigen dan de mens tot nu toe zogenaamd gekend heeft. En al die poorten gaan in de mensheid nu meer en meer open, vooral in de nachtelijke beleving. Omdat ’s nachts vele discipelen, adepten, of zelfs zij die zich zo niet noemen, beroerd worden door de Engelenrijken en door de rijken van de Meesters, ook de rijken van de intergalactische lichthelpende groepen.

Zij brengen de toekomst, zij brengen de aaneensluiting, vermits alles bolvormig is, bij mekaar. Daar waar de toekomst het verleden ontmoet, puur datgene wat u toekomst noemt, de pure essentie van het verleden, zet ie op een hogere trilling en gaat daarmee verder.

Daarom zal in de toekomst erkend worden wat in het verleden was.

Daarom zal bij een herontmoeting van het verleden teruggevoeld worden wat de mens als versmachting aanvoelt. De toekomst die toen al gebouwd was; weer een kring, weer een spiraal, déjà-vu.

[Ik groet.]